در سیره رهبران دینی، ساده زیستی به عنوان ارزشی گرانقدر مطرح است تا جایی که امیرمؤمنان(ع) قناعت را بالاترین دارایی انسان، بلکه زندگی پاکیزه و حیات طیّب معرفی می کند.
ساده زیستی، قناعت و خفیف الموؤنة بودن در نظام اسلامی به عنوان ارزشی گرانسنگ بوده که در لسان معصومان یاد شده است. از همین روست که می بینیم وقتی امیرالمؤمنین(ع) به عیادت صعصعة بن صوحان رفت، فرمود:
«همانا تو تا آنجا که دانسته ام یاوری نیکو و کم هزینه ای»(1)
و هنگامی که زید بن صوحان صحابه پیامبر در کنار علی(ع) و در جنگ جمل به شهادت می رسد حضرت بر بالین او رفته و این ارزش والا را بیان کند.
«خداوند تو را رحمت کند ای زید که به راستی کم خرج و پرکار بودی»(2)
وی، خبّاب بن ارت صحابه رسول ا... را چنین توصیف می کند:
«خداوند جناب بن ارت را رحمت کند، او از روی میل، اسلام آورد و از روی اطاعت خدا هجرت کرد و به زندگی ساده قناعت نمود و از خدا خشنود و در تمام دوران زندگی مجاهد بود».(3)
از این منظر، ساده زیستی به عنوان یک ارزش در کنار دیگر ارزشهای اساسی عنوان می شود. و اسراف، اتراف، اتلاف به عنوان ضد ارزشهایی تباه کننده فرد و جامعه مطرح اند. انسان و جامعه ارزشی مطلوب، انسان و جامعه ساده زیست است.    

پی نوشت ها:

1ـ یعقوبی، ابن واضح، تاریخ یعقوبی، ج 2، ص 204.
 2ـ رجال کشی، ص 66 و 67.
 3ـ نهج البلاغه، حکمت 43.