پس به برکت رحمت الهی، با آنان نرم خو [و پر مهر] شدی و اگر تندخو و سخت دل بودی، به یقین از پیرامون تو پراکنده می شدند. پس، از آنان درگذر و برایشان آمرزش بخواه و در کارها با آنان مشورت کن و چون تصمیم گرفتی، بر خدا توکل کن؛ زیرا خداوند توکل کنندگان را دوست دارد. (آل عمران: 159)
مشورت از ارکان اصلی در جنگ های نبوی است. در بازخوانی سیره آن حضرت در جنگ ها، کاملاً روشن است که ایشان در همه غزوه ها و سریّه ها برای مشورت با یاران اهمیت ویژه ای قائل بود. امام رضا علیه السلام درباره این شیوه پیامبر می فرماید:
پیامبر خدا همواره با اصحاب خود مشورت می کرد. سپس درباره آنچه می خواست، تصمیم می گرفت.1
آن حضرت نه تنها خود مشورت می کرد، بلکه به فرستادگان و فرماندهان نیز چنین سفارش می کرد. امام علی علیه السلامدر این باره می فرماید: