امروز:
دعای فرج:
اَللّهُمَّ كُنْ لِوَلِيِّكَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَعَلى آبائِهِ في هذِهِ السّاعَةِ وَفي كُلِّ ساعَةٍ وَلِيّاً وَحافِظاً وَقائِداً وَناصِراً وَدَليلاً وَعَيْناً حَتّى تُسْكِنَهُ أَرْضَكَ طَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فيها طَويلاً.

از دیرباز، جنگ آوری و جنگ دوستی در میان عرب ها وجود داشت. جنگ در میان عرب جاهلی، مهم ترین منبع درآمد پنداشته می شد، به ویژه در سال هایی که خشک سالی و قحطی، شبه جزیره حجاز را دربرمی گرفت.1 وقتی اسلام جنگ دوستیِ عرب را دید، آنان را از چنین جنگ هایی بازداشت و کوشید به جنگ جویی، رنگ و بویی خدایی بدهد. توجه به کار و تلاش، از مهم ترین آموزه های نبوی بود و آن حضرت بر دستان کارگران بوسه می زد. این شیوه سبب شد مسلمانان بیشتر در پی گذران زندگی به وسیله روش های سالم اقتصادی باشند. سه انگیزه، عرب را وا می داشت که جنگ کند:




دسته:

تاریخ : [ 1395/5/1 ] [ 23:27 ] | نویسنده : [رسول گلی زاده ]




تمامی حقوق مطالب، برای وبلاگ سفير رحمت محفوظ است.

X