به یقین، برای شما پیامبری از خودتان آمد که بر او دشوار است شما در رنج بیفتید؛ به [هدایت] شما، حریص و به مؤمنان، دل سوز و مهربان است. (توبه: 128)

با مراجعه به تاریخ و بررسی جنگ های پیامبر خدا، درمی یابیم که تحمل این نبردها، سخت گیری ها و خشونت های ظاهری بر دوست و دشمن دشوار بوده است. آیه های آخر سوره برائت ـ که آخرین آیات نازل شده هستند ـ به این شبهه پاسخ می دهند. این آیه ها، مجموعه ای از احکام سخت خداوند بر کافران و مشرکان است. حق تعالی در آیه 128، فلسفه این سخت گیری ها را چنین بیان می کند:

پیامبر خدا فردی است که از جمع خود شما برخاسته است. بنابراین، از دردها و مشکلات شما آگاه است... . او نه تنها از ناراحتی شما مردم (اعم از مشرکان و مسلمانان) خشنود نمی شود، بلکه بی تفاوت هم نخواهد بود. او به شدت از رنج های شما رنج می برد و اگر اصرار بر هدایت شما و جنگ های طاقت فرسای پرزحمت دارد، آن هم برای نجات شما، برای رهایی تان از چنگال ستم و گناه و بدبختی است. او سخت به هدایت شما علاقه مند است و به آن عشق می ورزد. اگر پیامبر هر گونه دستور طاقت فرسایی را می دهد، (مانند گذشتن از بیابان های طولانی و سوزان در فصل تابستان یا گرسنگی و تشنگی برای جنگ تبوک) آن هم نوعی محبت و لطف از ناحیه اوست.