انفاق به نیازمندان، در جامعه سبب عدالت اجتماعی می‌شود و فاصله طبقاتی میان فقیر و غنی کاهش می‌یابد و همگان می‌توانند از نعمت‌های پروردگار بهره برند. خداجویان و مؤمنان چون بر این باورند که آخرتی هست و در آنجا ثمره انفاق‌های خود را خواهند دید، در این کار بهتر و بیشتر اقدام می‌کنند. یکی از همسران رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل می‌کند: گوسفندی را سر بریدند (و گوشت آن را انفاق کردند). پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: «آیا از آن چیزی مانده است؟» عرض کردم: به جز شانه‌اش چیزی باقی نمانده است. رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: «به جز شانه‌اش همه آن باقی مانده است».1 امیرمؤمنان، علی علیه السلام خوشه‌چین خرمن معارف پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله نیز می‌فرماید: «مَن أیقَنَ بالخَلَفِ جادَ بالعطّیهً؛ آن‌که پاداش الهی را باور دارد، در بخشش سخاوتمند است»2. آن حضرت در نامه خود به فرزندش امام حسن علیه السلام می‌نویسند: بدان راهی پر مشقت و بس طولانی در پیش داری و در این راه بدون کوشش بایسته و تلاش فراوان و اندازه‌گیری زاد و توشه و سبک کردن بار گناه، موفق نخواهی بود. بیش از تحمل خود بار مسئولیت‌ها بر دوش مَنِه که سنگینی آن برای تو عذاب‌آور است. اگر مستمندی را دیدی که توشه‌ات را تا قیامت می‌برد و فردا که به آن نیاز داری به تو باز می‌گرداند، کمک او را غنیمت بشمار و زاد و توشه را بر دوش او بگذار و اگر قدرت مالی داری، بیشتر انفاق کن و همراه او بفرست؛ زیرا ممکن است روزی در رستاخیز در جست‌وجوی چنین فردی باشی و او را نیابی. به هنگام بی‌نیازی، اگر کسی از تو وام خواهد، غنیمت شمار تا در روز سختی و تنگ‌دستی به تو باز گرداند. بدان که در پیش روی تو گردنه‌های صعب‌العبوری وجود دارد که حال سبک‌باران به مراتب بهتر از سنگین‌باران است. و آن‌که کُند رود، حالش بدتر از شتاب‌گیرنده است و سرانجام حرکت، بهشت یا دوزخ خواهد بود. پس برای خویش قبل از رسیدن به آخرت، وسایلی مهیا ساز و جایگاه خود را پیش از آمدنت آماده کن، زیرا پس از مرگ عذری پذیرفته نیست و راه بازگشتی وجود ندارد.3