انسان‌ها به حسب طبیعت اجتماعی بودن خود، همواره با دیگران در ارتباط هستند و از نیاز‌ها و توانمندی‌های همدیگر آگاه می‌شوند و در مواقع لزوم به یاری یکدیگر می‌شتابند. برخی از مردم دوست دارند در کمک به دیگران از همه پیشی جویند و کارهای خیر را زودتر از بقیه انجام دهند. آری ایمان به معاد و باور به وجود نعمت‌های بهشتی مؤمن را به نیکی کردن به هم‌نوعان خود سوق می‌دهد؛ زیرا او می‌خواهد ره‌توشه‌ای برای سفر آخرت خود فراهم آورد. رسول خدا صلی الله علیه و آله در این‌باره فرمود: «مَن اِرتَقَبَ الْمَوتَ سَارَعَ فِی الْخَیراتِ؛ کسی که چشم به راه مرگ باشد، در کارهای نیک بکوشد».1 حضرت در روایت دیگر فرمود: «مَنْ اِشتاقَ اِلَی الجَنةِ سَارَعَ فِی الْخَیراتِ؛ هر کس مشتاق بهشت باشد، در انجام دادن کارهای خیر بکوشد».2 مؤمن از پرتو ایمان به معاد، به امید بخشوده شدن گناهانش در آخرت، از خطاهای هم‌نوعان خود چشم می‌پوشد و از آنها می‌گذرد؛ زیرا او به این احادیث پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله ایمان دارد که فرمود: مَنْ اَقالَ مُسلماً عَثْرَتَهُ اَقالَ اللهُ عَثْرَتَهُ یَوْمَ القِیامة؛ هر کس از خطای مسلمانی درگذرد، خدا در روز رستاخیز خطای او را ببخشاید».3 حضرت در سخنی دیگر فرمود: «تَجَاوزوا عن ذُنوبِ النّاسِ یَدفعِ اللهُ عَنْکم بِذلکَ عَذابَ النّارِ. 4 از گناهان مردم درگذرید تا خدا بدین سبب عذاب دوزخ را از شما دور کند. رسول خدا صلی الله علیه و آله باز می‌فرماید: اذا عنّت لکم غضبةٌ فَادْرؤَوُها بالعفوِ؛ اِنَّه یُنادی منادٍ یومَ القیامةِ: مَنْ کانَ له عَلَی اللهِ اَجرٌ فَلیَقُم، فلا یَقومُ الّا الْعافونَ، الَمْ تَسمَعُوا قولَه تعالی: فَمَنْ عَفا وَ اَصْلَحَ فَاجْرُه عَلَی اللهًِ. 5 هرگاه خشمی برای شما پیش‌آمد، با عفو و گذشت آن را از خود دور کنید؛ زیرا در روز رستاخیز آوازدهنده‌ای ندا می‌کند: هرکس به گردن خدا مزدی دارد، برخیزد و کسی جز بخشایندگان برنخیزند. آیا نشنیده‌اید که خدای تعالی می‌فرماید: «پس هر کس گذشت کند و آشتی ورزد، مزدش با خداست. مؤمن به سبب ایمان به آخرت و امید ثواب، موقوفه‌ای از خود برجای می‌گذارد، در ساخت مسجد و امور عام‌المنفعه مشارکت می‌کند و حتی سنگی از سر راه مسلمانان برمی‌دارد؛ زیرا می‌داند هر خدمتی به مردم، ثوابی در بهشت خواهد داشت.