محمد از بزرگترین خیرخواهان بشر است و ظهور او، نشانه یکى از عالىترین عقول مىباشد. اگر آسیا بخواهد به فرزندان خود افتخار کند، سزاوار است که به این رادمرد بزرگ و بىمانند، افتخار نماید؛ البته یکى از ظلمهاى بزرگ است، اگر بخواهیم حق این مرد بزرگ را ادا نکنیم؛ زیرا این همان شخصى است که در هنگام ظهورش، عرب در درجهاى از انحطاط و توحش بوده که بر ما مخفى نیست و باز مىبینیم که پس از بعثت او، بر اثر انوارى که دیانت اسلام در کسانى که آن را با میل پذیرفتند، افروخت، چگونه اوضاع آن سامان، منقلب و دگرگون شد؛ به همین جهت است که شک در بعثت محمد (ص) را شک در قدرت خداوندى که شامل تمام جهان و جهانیان است، باید دانست.