امیرالمؤمنین، پـیامبر اکـرم صلی الله علیه و آله را بـا اوصاف بسیار زیبایی به مردم معرفی میکند:
" طبِیبٌ دَوّارٌ بِطبّهِ، قَد اَحکَمَ مَرَاهِمَهُ وَ اَحْمَی مَوَاسِمَهُ یَضَعُ ذَلِکَ حَیْثُ الحَاجَة اِلَیه، مِن قـلوبٍ عُمْی وَ اذانٍ صُمّ وَ اَلسِنةٍ بُکمٍ، مَتتبعٌ بِـدَ وَائِهِ مَـوَاضِعَ الغـفلَةِ وَ مَواطِنَ الحَیرَة."(1)
امیرالمؤمنین فرمود:
پیامبر؛
- پزشک سیّار است:او برای درمان بیمارانش حرکت میکند و خود به سراغ آنان میرود. (چرا که برخی از پزشکان مینشینند تا بیمار به نزدش برود. یکی از فرقهای نبی و رسول در همین موضوع است.)
- متخصص و درد شناس است:دردهـا را بـه خـوبی تشخیص میدهد، حتی بیماریهای روحی و روانی را میشناسد.
- نسخههای شفابخش دارد:نسخههای او تمام بیماریها، حتی قـلبهای کـور و گـوشهای سنگین و زبانهای لال را شفا میدهد و با داروی خود به دنبال بیماران غافل و سرگردان است.
پینوشت:
1- نهج البلاغه، خطبه 108.